از هـزاران زائــر درد آشـنـا مــن هـــم یـــکـی

زیـن همــه مسـکین سر تا پا گدا من هم یکی



هـر طــرف بـسـتـه دلــی قــفل ضریح مهرِ تو

مُـهـر شـد با خـون دل ایـن قفل را من هم یکی



هر یکی را کاسه‌ای از بی کسی پیشت فراز

پـر شده از اشـک دستِ کاسه‌ها، من هم یکی



پای بوست را ملائک، صف به صف، پر ریـخـته

خوش که ریزم در جوارت دست و پا من هم یکی



کـیـمــیـاگــرتــر ز مـهـرت هیچ اکسیری مباد

مـس دلــان، مـسـکیـنِ ایوان طلا، من هم یکی



راه دوری پـشـت سر دارم، فزون تر پیـش رو

رهـزنــان بـدکـیـن و لطفت رهنما، من هم یکی



هـر غـبــار مرقدت خــاکستر پروانه‌ای است

سوخـتــه، لــب دوخـته، بی ادعا، من هم یکی



گــر چـه خوارم، خار هم با گُل نشیند گاه گاه

در گــلـــســتـــان مــحــبـــان رضا من هم یکی